VSV

Na het lezen van De Winters boeken Het recht op terugkeer, De ruimte van Sokolov en God's Gym, kon ik mijzelf toch echt wel een liefhebber van zijn boeken noemen. Hoe ik echt genoten heb van Sokolov en werkelijk mindblown was door Het recht op terugkeer, bleef ik dit keer zuchtend en lichtelijk geërgerd achter. 

Dit boek vond ik behoorlijk pretentieus en het gaf me regelmatig een ongemakkelijk gevoel. Doordat het redelijk not-done is om je negatief uit te laten over overledenen, vond ik het heel naar om de beschrijvingen over Theo van Gogh te lezen. Blijkbaar hebben ze bij leven met elkaar in de clinch gelegen en het voelde alsof De Winter nog even zijn gram wilde halen nu Van Gogh niet meer mee kon doen aan de polemiek. Gedurende het boek wordt Van Gogh echter tot beschermengel gepromoveerd en krijgt hij als engel een belangrijke rol, waarmee De Winter misschien het verleden wil vereffenen of misschien verwerken. Tijdens het lezen gaf het echter een nare bijsmaak. 

Leon de Winter is zelf ook een personage in het boek en dat ervoer ik helemaal als tenenkrommend. Ik vond het gênant hoe hij zichzelf portretteerde als personage naast Mohammed B., Geert Wilders, Job Cohen en Bram Moszkowicz. De toon was enerzijds neerbuigend naar zichzelf, maar anderzijds creëert hij zo nu en dan een gekunsteld podium voor zichzelf om te laten zien dat hij heus wel een constructieve bijdrage aan het geheel geeft.

Het boek had gemakkelijk 100 blz korter gekund om het verhaal sterker te maken. Er werd oneindig veel bij gehaald en er zat veel herhaling in (bijv. het gegeven dat Theo v Gogh enkel een hoofd was in het voorgeborchte werd telkens herhaald; evenals dat het personage De Winter 20 kg te zwaar was). Er werd veel uitgelegd  en het gegeven dat zo ongeveer alle personages aan elkaar gelinkt waren door familiebanden of -relaties, maakte het geheel ongeloofwaardig en toevallig. 

De opbouw van het verhaal zelf en de gebeurtenissen vond ik wel goed in elkaar zitten en die had ik niet voorspeld. Op een of andere manier wilde ik wel doorlezen om te weten hoe het verder ging. De laatste passage van het gesprek tussen De Winter en beschermengel Van Gogh was overbodig en deed eerder afbreuk dan dat het van toegevoegde waarde was. 

Al met al: meh. Hopelijk worden de volgende boeken van 2022 beter!